solo escribo o que pensa o teu cerebro
de castigos e de praceres por igual
coa tua alma que anda solta habemolo cantar
Baraxando os insultos da vida con pesar
Desexo o seseo de este ruido
que outros pretenden que esta mal
Sin pensar no tino atino o meu xuzgar,
xa tes un home que non sexa o teu pesar
Colares que levas do mismo colgar,
non somos nenos vese no teu pensar
Ti
Que pensas que estas viva
porque eu perdo
o ritmo deste tempo que esta ido,
e que eu non olvido
Das barriadas que dictan vida e sorte,
e cos nomes que delas aprenderán
sangras polos sudores da tua cara
rondando polo pobo
camiñas trala verdad
Atallo o recorte de estos versos
contra o senso desta realidad
No crees neste tempo
pasou de ben a mal
sale ainda o sol
e a hora de cambiar
Colares que llevas do mesmo collar
non somos nenos vese noso pensar
Ti
Que pensas que estas vivo
porque perdes
o ritmo deste tempo que esta ido
e que eu non olvido